utcumque

ut-cumque ( -cunq-; ante-class. ut quomque), adv.

I.

In what way soever, howsoever, however (class.).

A.

Conjunctive, with independent verb and correl.-clause:

(orator) utcumque se affectum videri et animum audientis moveri volet, ita, etc.,

Cic. Or. 17, 55:

utquomque animo conlubitumst meo,

Plaut. Am. 1, 1, 187:

utquomque in alto ventus est,

id. Ep. 1, 1, 47:

utcumque erit, juvabit tamen, etc., Liv. praef. § 3: utcumque esset igitur,

id. 32, 9, 11:

utcumque res sese habet,

id. 37, 54, 7; 42, 40, 3:

utcumque casura res est,

Tac. A. 6, 8:

infelix! utcumque ferent ea facta minores,

Verg. A. 6, 822:

utcumque se ea res habuit,

Tac. A. 1, 5:

utcumque res postularet,

Cic. Fin. 5, 4, 11:

utcumque aut locus opportunitatem daret, aut, etc.,

Liv. 21, 35, 2.—

B.

Simply limiting a verb or adj., in any way whatever, in one way or another (not anteAug.):

quae dubiis in rebus utcumque tolerata essent, ea non ultra pati,

Liv. 29, 15, 1 Weissenb. ad loc.:

gaudentes utcumque compositā cum Philippo pace,

id. 31, 15, 10. —So ellipt.:

sed utcumque, seu injuncta seu suscepta foret militia, et eam exhaustam, etc.,

however it might be, Liv. 32, 3, 4; 45, 8, 5:

ea quoque temptata utcumque,

id. 42, 66, 3:

dum utcumque explicaretur agmen,

id. 42, 66, 7:

committendam rerum summam in discrimen utcumque ratus,

id. 33, 7, 10:

arduum et impeditum saxis iter primo utcumque tolerabant,

Curt. 8, 2, 34:

intellegitur enim utcumque dictum,

Quint. 3, 6, 6:

tamen esset (securitas) utcumque tolerabilis,

id. 2, 3, 4; 4, 1, 21; 2, 5, 11; Suet. Tib. 11:

adeo difficilis est hominibus utcumque conceptae spei mora,

Vell. 2, 67, 1.—

II.

(Acc. to ut, I. B. 5.) At whatever time, whenever, = quandocumque (rare):

utcumque exaestuat aut deficit mare,

Liv. 26, 42, 8:

utcumque defecere mores, Indecorant bene nata culpae,

Hor. C. 4, 4, 35:

ibimus, ibimus, Utcumque praecedes,

id. ib. 2, 17, 11; cf.:

utcumque mecum vos eritis, libens Insanientem navita Bosporum Temptabo,

id. ib. 3, 4, 29.